شرح فرازهایی از زیارت عاشورا ـ بخش اول

«السَّلامُ عَلَیْکَ»

می‌خواهیم در زیارت عاشورا بحث سلام را مطرح کنیم. در زیارت عاشورا به شما اجازه داده شده سلام بدهید.

در زیارت عاشورا سلام‌ها حضوری است نه غیابی

در سلام‌ها ضمیر مخاطب «کَ» استفاده می‌شود، گفته می‌شود «السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ» در حالی که می‌شد بگوئیم «السَّلامُ عَلَی یا اَباعَبْدِاللَّهِ» اما در اولین جمله زیارت گفته می‌شود «السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ»

امام حسین علیه‌السلام همیشه مخاطب است،  تو در حضوری، هرگاه نیّت کنی، درهای ارتباط با اباعبدالله گشوده است.

در عالم دنیا بسیاری از افراد کر شده‌اند و گوش جانشان قدرت دریافت سلام اباعبدالله را از دست داده است، یا نمی‌شنوند و یا اگر می‌شنوند قدرت بر پاسخ ندارند اما خدا را شکر که ما هم می‌شنویم و هم قدرت بر پاسخ داریم، این پاسخ‌گویی شکر جداگانه‌ای نیاز دارد زیرا نشان دهنده آن است که هنوز این قسمت از فطرتم آسیبی ندیده است.

نباید حسرت بخوریم زمانی که حضرت گفتند «هَل مِن ناصر یَنصُرُنى» ما نبوده‌ایم، حال که هستیم و سلام حضرت را می‌شنویم و پاسخ می‌دهیم هرآنچه ممکن است در همراهی با اباعبدالله و اصحاب الحسین علیهم السلام قدم برداریم.

امام حسین علیه‌السلام زائر را معطل نمی‌گذارد

امام حسین علیه‌السلام هیچ کس را معطل نگه نمی‌دارد، در را فوراً باز می‌‌کند. اصلاً خودش منتظر است که تو بیایی، حتی در خواندن زیارت عاشورا زائر را معطل نمی‌کند، چنین نیست که یک فراز جلو برود و بعد بگوید «السَّلامُ عَلَیْکَ» بلکه از همان ابتدا حضور و خطاب است.

سلام به اباعبدالله علیه‌السلام ،  پاسخ سلام حضرت به ماست

اهل دل می‌گویند مسلماً و یقیناً هر سلامی که ما به حضرات معصومین می‌دهیم جواب سلام است، سلام نیست، ابتدا آنان در عالم معنا زائر را دعوت می‌کنند و سلام می‌گویند و بعد ما جواب سلام را می‌دهیم.

سلام ما پاسخ سلامی است که به سلام اباعبدالله علیه‌السلام داده می‌شود، در هر امر خیری معصوم پیشتاز است، به نظر شما آیا معصوم در پی عملی است که یک ثواب دارد یا عملی که شصت و نه ثواب دارد؟ وقتی من و شما سلام می‌دهیم جواب سلام است.

گوش دل شما سلام معصوم را شنیده است که پاسخ می‌دهید «السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ»

قدر خودتان را بدانید که گوش دلتان سلام معصوم را می‌شنود و پاسخ‌گوی سلام اباعبدالله‌اید، ما با این سلام از عهد الست و از عالم ذر آشناییم، در آن عالم زمانی که هنوز گوش ظاهری من خلق نشده بود گوش دلم صدای معصوم را شنیده ، گوش دلم باز بوده و امروز در امتداد همان سلام گویی به اباعبدالله عرض می‌کنم، «السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ» خدا را شکر می‌کنم که گوش من هنوز می‌شنود و کر نشده‌ام. [این حرف ها حرف دل است، مبنای تفسیر و روایت نیست]

تاریخ جلسه:  ۹۷/۶/۲۶ ـ بخش ۱

«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی»